دنیا اگر خودش را گم نکرده بود، معنای حرفها و دردهای زینب(س) را بهتر میفهمید. درد زینب(س)، سردرگمی دنیاست.
شهادت،طرح کربلاست و اسارت، شرح آن. حسین(ع) طرح است و زینب(س)، شرح.
اگر در عاشورا، زینب(س) بند بند قساوت را نمیلرزاند، زن جامعه ما فریاد نمیدانست و رسالت عاشورایی را نمیشناخت و اعجاز فریاد را باور نداشت.
غم هیچ جا آشناتر از وسعت سینه تو ندید و مصیبت، هیچ شانهای استوارتر از تو نیافت و صبر، عظیمتر و بزرگوارتر از تو در گستره تاریخ نشناخت.
علی پورکاظم، مقدمه کتاب اشعار عاشورایی، انتشارات تربیت؛ نشریه اشارات، تیر ۱۳۸۸ - شماره ۱۲۲.
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0